தமிழ்நாட்டு உயர்கல்வியின் பொற்காலம்: கலைஞர் ஆட்சியில் நிகழ்ந்த கல்விப் புரட்சி!

சமூகநீதிக் கல்வியும் கலைஞரின் தொலைநோக்குப் பார்வையும்:

திராவிட இயக்கத்தின் அடிப்படை சித்தாந்தத்தி கல்வி என்பது வெறும் எழுத்தறிவு மட்டுமல்ல. அது சமூக விடுதலைக்கும், பகுத்தறிவுச் சிந்தனைக்கும், சாதிய படிநிலைகளை தகர்த்தெறிவதற்குமான ஒரு முதன்மையான கருவி. இந்த அடிப்படைக் கொள்கையின் ஆழமான புரிதலோடு தான், திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் கல்விக் கொள்கைகளை அணுக வேண்டும். குறிப்பாக, முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் அவர்களின் ஆட்சிக்காலத்தில் முன்னெடுக்கப்பட்ட கல்விச் சீர்திருத்தங்கள் என்பது, தந்தை பெரியார் கண்ட சமூகநீதிக் கனவுகளையும், பேரறிஞர் அண்ணாவின் லட்சியங்களையும் நனவாக்கும் நோக்கம் கொண்டவையாக அமைந்தன.

கலைஞர் அவர்களின் பொது வாழ்க்கை அனுபவங்களும், தமிழ் இலக்கியத்தில் அவருக்கிருந்த ஆழ்ந்த புலமையும், திராவிட இயக்கத்தில் அவர் பெற்றிருந்த சித்தாந்தத் தெளிவும், கல்வியே அதிகாரத்தின் திறவுகோல் என்ற அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையை அவரிடம் விதைத்தன. கடவுள் பெயர்களைப் பயன்படுத்துவதை எதிர்க்கும் திராவிட இயக்கத்தின் தாக்கத்தால், தனது இயற்பெயரான ‘தட்சிணாமூர்த்தி’ என்பதை ‘கருணாநிதி’ என்று மாற்றிக்கொண்டார். இது ஆதிக்க சித்தாந்தங்களுக்கு எதிரான ஒரு குறியீட்டுச் செயலாக அமைந்தது. இந்த பகுத்தறிவு மற்றும் சுயமரியாதை அடையாளமே, பின்னாளில் அவர் வகுத்த கல்விக் கொள்கைகளுக்கு உந்துசக்தியாக விளங்கியது.

எனவே 2006 முதல் 2011 வரையிலான தி.மு.க ஆட்சி கொண்டு வந்த கல்விச் சீர்திருத்தங்களை தனித்த நிகழ்வுகளாகப் பார்க்க முடியாது. அவை, வரலாற்று ரீதியாக கல்வி மறுக்கப்பட்ட அடித்தட்டு மக்களுக்கும், கிராமப்புற ஏழை எளியோருக்கும் அறிவின் கதவுகளைத் திறந்துவிடும் திராவிட இயக்கத்தின் நீண்டகால சித்தாந்தப் போராட்டத்தின் தொடர்ச்சியாகும். இந்தக் காலகட்டம், தமிழ்நாட்டின்  உயர்கல்வி வரலாற்றில் ஒரு பொற்காலமாகவே கருதப்படுகிறது (Golden Era of Tamil Nadu’s Higher Education).

அனைவருக்கும் கல்வி – இலவசப் பட்டப்படிப்புத் திட்டத்தின் புரட்சிகரத் தாக்கம்:

உயர்கல்வி என்பது ஒரு சில சமூகங்கள் மட்டுமே அனுபவித்து வந்த சலுகையாக இருந்த நிலையை மாற்றி, அதனை அனைவருக்குமான உரிமையாக நிலைநாட்டியது கலைஞரின் தலையாய சாதனை. பொருளாதாரச் சுமை காரணமாக கல்லூரிப் படிப்பைக் கனவிலும் கூட நினைத்துப் பார்க்க முடியாத குடும்பங்களுக்கு நம்பிக்கை ஒளியேற்றும் வகையில், கலைஞரின் ஆட்சியில் பல புரட்சிகரத் திட்டங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன.

2010 ஆம் ஆண்டில், அரசு கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரிகளில் பட்டப்படிப்பு வரை கல்வி முற்றிலும் இலவசம் என அறிவிக்கப்பட்டது ஒரு வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க முடிவாகும். ஏழ்மையின் காரணமாக மாணவர்கள் தங்கள் படிப்பை பாதியில் நிறுத்துவதைத் தடுக்கும் நோக்கில் செயல்படுத்தப்பட்ட இந்த  திட்டம், தமிழ்நாட்டின் உயர்கல்வி வரைபடத்தையே மாற்றியமைத்தது.

குறிப்பாக, பெண்களின் கல்விக்கு தி.மு.க அரசு அளித்த முக்கியத்துவம் ஈடு இணையற்றது. 1989ல் துவங்கப்பட்ட “ஈ.வெ.ரா. நாகம்மையார் நினைவு மகளிர் இலவசப் பட்டப்படிப்புத் திட்டம்” என்பது வெறும் கட்டணச் சலுகை மட்டுமல்ல; அது பாலின சமத்துவத்தை நோக்கிய ஒரு வலிமையான சமூகநீதி நடவடிக்கை. பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கிய குடும்பங்களைச் சேர்ந்த பெண்களுக்கு உயர்கல்வி கிடைப்பதை உறுதி செய்ததன் மூலம், சமூகத்தில் அவர்களின் நிலையை உயர்த்தி, அவர்களுக்கு அதிகாரமளித்தது இந்தத் திட்டம். இத்திட்டம் தேசிய அளவில் ஒரு முன்னோடி முயற்சியாகப் பாராட்டப்பட்டது.

இதன் தொடர்ச்சியாக, ஒரு குடும்பத்தில் முதல் பட்டதாரி ஆகும் மாணவர்களின் கல்விக் கனவை நனவாக்கும் பொருட்டு, தொழிற்கல்வி படிப்புகளுக்கான கல்விக் கட்டணத்தை அரசே ஏற்கும் திட்டம் ஏப்ரல் 16, 2010 அன்று  அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. ஒற்றைச் சாளர கலந்தாய்வு (Single Window Counseling) மூலம் அரசு, அரசு உதவி பெறும் மற்றும் தனியார் தொழிற்கல்லூரிகளில் சேரும் முதல் தலைமுறை பட்டதாரி மாணவர்களுக்கு இந்தச் சலுகை வழங்கப்பட்டது. இது, தலைமுறை தலைமுறையாக கல்வி மறுக்கப்பட்ட குடும்பங்களில் ஒரு புதிய விடியலுக்கு வழிவகுத்தது.

இந்தக் கல்விக் கொள்கைகள் எல்லாம் வெறும் இலவசத் திட்டங்களின் தொகுப்பு அல்ல. மாறாக, சமூகத்தில் ஒரு பெரும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் நோக்கில் கவனமாக வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு ஒருங்கிணைந்த கட்டமைப்பு இது. வரலாற்று ரீதியாக, ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்கள் உயர்கல்வியை அடைவதற்கு மூன்று முக்கிய தடைகள் இருந்தன: கல்விக் கட்டணம் (cost), கல்லூரிகளின் இருப்பிடம் (access), மற்றும் அமைப்பு ரீதியான பாகுபாடுகள் (systemic disadvantage). தி.மு.க அரசு இந்த மூன்று தடைகளையும் ஒரே நேரத்தில் தகர்த்தெறிந்தது. இலவசப் பட்டப்படிப்புத் திட்டம் ‘கட்டணத் தடையை’ நீக்கியது. கிராமப்புறங்களில் புதிய கல்லூரிகளைத் தொடங்கியது மற்றும் மாணவர்களுக்கு இலவசப் பேருந்து பயணச் சலுகை வழங்கியது ‘அணுகல் தடையை’ நீக்கியது. பிற்படுத்தப்பட்ட, மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் சீர்மரபினர் சமூகங்களுக்கான இட ஒதுக்கீடு மற்றும் கல்வ உதவித்தொகைத் திட்டங்கள் ‘அமைப்பு ரீதியான பாகுபாட்டை’ எதிர்கொண்டன. இந்த மும்முனைத் தாக்குதல், உயர்கல்வியை லட்சக்கணக்கான இளைஞர்களுக்கு எட்டக்கூடிய இலக்காக மாற்றியது. இதுவே, பிற்காலத்தில் தமிழ்நாட்டின் மொத்த மாணவர் சேர்க்கை விகிதம் (GER) அபரிமிதமாக உயர வழிவகுத்தது.

கிராமப்புறங்களில் கல்விக் கதிரொளி – புதிய கல்லூரிகளின் உதயம்:

கல்வியை ஜனநாயகப்படுத்துவதில் இரண்டாவது படி, உயர்கல்வி நிறுவனங்களை நகர்ப்புறங்களிலிருந்து கிராமப்புறங்களுக்குக் கொண்டு செல்வதாகும். “தேடிச் செல்லும் கல்வி” என்ற கொள்கையின் அடிப்படையில், கலைஞர் அரசு தமிழ்நாட்டின் மூலை முடுக்குகளிலெல்லாம் புதிய கல்லூரிகளை நிறுவி, உயர்கல்வியை மக்களின் இல்லங்களுக்கே கொண்டு சேர்த்தது. 

தி.மு.க ஆட்சியில் , கல்வி உள்கட்டமைப்பில் ஒரு மாபெரும் புரட்சி நிகழ்ந்தது. 1969-1976 காலகட்டத்தில் 68 கல்லூரிகள் தொடங்கப்பட்ட நிலையில், 2010-ஆம் ஆண்டு கணக்கெடுப்பின் படி தமிழ்நாட்டில்  கல்லூரிகளின் எண்ணிக்கை 587 ஆக உயர்ந்தது. இதில் 62 அரசு கல்லூரிகள், 133 அரசு உதவி பெறும் கல்லூரிகள், மற்றும் 383 சுயநிதிக் கல்லூரிகள் அடங்கும்.

உயர்தர தொழில்நுட்பக் கல்வி சென்னையை மையப்படுத்தி இருந்த நிலையை மாற்றியமைத்து, மண்டல வாரியான சமச்சீர் வளர்ச்சியை உறுதி செய்யும் நோக்கில், சென்னை, கோவை, திருச்சி, திருநெல்வேலி மற்றும் மதுரை ஆகிய ஐந்து இடங்களில் அண்ணா பல்கலைக்கழகத்தின் மண்டல வளாகங்கள் உருவாக்கப்பட்டன. இது, அந்தந்தப் பகுதிகளில் உள்ள மாணவர்கள் உலகத் தரம் வாய்ந்த தொழில்நுட்பக் கல்வியைத் தங்கள் இருப்பிடத்திற்கு அருகிலேயே பெற வழி வகுத்தது. ஸ்ரீரங்கம், அரியலூர், உசிலம்பட்டி போன்ற சிறு நகரங்களில்கூட புதிய பாலிடெக்னிக் கல்லூரிகள் மற்றும் பொறியியல் கல்லூரிகள் தொடங்கப்பட்டன.

இந்த உட்கட்டமைப்பு விரிவாக்கம் என்பது வெறும் கட்டிடங்களைக் கட்டுவது மட்டுமல்ல. இது, திராவிட இயக்கத்தின் “மேட்டிமைத்தனத்தை அகற்றுதல்” (de-elitisation) மற்றும் “கிராமப்புற மயமாக்கல்” (ruralisation) ஆகிய சித்தாந்த இலக்குகளைச் செயல்படுத்தும் ஒரு சமூகப் பொறியியல் நடவடிக்கையாகும். கல்வியை கிராமங்களுக்குக் கொண்டு சென்றதன் மூலம், உள்ளூர் பொருளாதாரம் மேம்பட்டது, வேலைவாய்ப்புகள் பெருகின, நகரங்களை நோக்கிய இடப்பெயர்வு குறைந்தது, கிராமப்புற சமூகங்களின் ஒட்டுமொத்த லட்சியங்களும் உயர்ந்தன. ஒரு கிராமத்தில் அரசு கல்லூரி என்பது, முன்னேற்றத்தின் சின்னமாகவும், உள்ளூர் பெருமையின் அடையாளமாகவும் மாறியது. இது மேலும் பல குடும்பங்களைத் தங்கள் பிள்ளைகளை, குறிப்பாக பெண் பிள்ளைகளை, உயர்கல்விக்கு அனுப்ப ஊக்குவித்தது.

இதே காலகட்டத்தில், சிறப்பு வாய்ந்த கல்வி நிறுவனங்களின் வளர்ச்சியிலும் பெரும் முன்னேற்றம் ஏற்பட்டது:

• மருத்துவக் கல்வி: 1966-ல் 9 ஆக இருந்த மருத்துவக் கல்லூரிகளின் எண்ணிக்கை, 2010-ல் 17 ஆக உயர்ந்தது. ஒவ்வொரு மாவட்டத்திற்கும் ஒரு மருத்துவக் கல்லூரி என்ற லட்சியத்தை நோக்கிய பயணத்தில் இது ஒரு மைல்கல்.
• ஆசிரியர் பயிற்சி: ஆசிரியர் பயிற்சி நிறுவனங்களின் வளர்ச்சி பிரமிக்கத்தக்க வகையில் இருந்தது. 1966-ல் வெறும் 9 ஆக இருந்த ஆசிரியர் பயிற்சிக் கல்லூரிகள், 2010-ல் 645 ஆக உயர்ந்தன. இது, தரமான கல்விக்குத் தேவையான ஆசிரியர்களை உருவாக்கும் ஒரு வலுவான அடித்தளத்தை அமைத்தது.
• பல்கலைக்கழகங்கள்: 1966-ல் 3 ஆக இருந்த பல்கலைக்கழகங்களின் எண்ணிக்கை, 2010-ல் 49 ஆக (24 அரசு, 25 தனியார்) விரிவடைந்தது.

தமிழ்நாட்டில் உயர்கல்வி நிறுவனங்களின் வளர்ச்சி (2006-2011 கலைஞர் ஆட்சி காலத்தின் தாக்கம்):

கலைஞர் அரசின் தொலைநோக்குப் பார்வையுடன் கூடிய திட்டங்களின் விளைவாக, தமிழ்நாடு உயர்கல்வித் துறையில் இந்தியாவிற்கே முன்னோடி மாநிலமாகத் திகழ்ந்தது. புள்ளிவிவரங்கள் இந்தச் சாதனையைத் தெளிவாகப் பறைசாற்றுகின்றன:

நிறுவன வகை	1966-ல் எண்ணிக்கை	2010-ல் எண்ணிக்கை	வளர்ச்சி
பல்கலைக்கழகங்கள்	3	49	16 மடங்கு
மருத்துவக் கல்லூரிகள்	9	17	கிட்டத்தட்ட இரட்டிப்பு
ஆசிரியர் பயிற்சிக் கல்லூரிகள்	9	645	71 மடங்கு
மொத்த கல்லூரிகள்	100-க்கும் குறைவு	587	பல மடங்கு வளர்ச்சி

இந்த தரவுகள் எல்லாம் நீண்ட கால வளர்ச்சியைக் காட்டினாலும், 2006-2011, அதாவது தி.மு.க ஆட்சியின் காலகட்டத்தில் இந்த வளர்ச்சி விகிதம் உச்சத்தை அடைந்தது.      

உயர்கல்வியில் மொத்த மாணவர் சேர்க்கை விகிதத்தில் (Gross Enrolment Ratio – GER) தமிழ்நாடு இந்திய மாநிலங்களிலேயே முதலிடத்தைப் பிடித்தது. 2011-12 ஆம் ஆண்டுக்கான அகில இந்திய உயர்கல்வி கணக்கெடுப்பின்படி (AISHE), இந்தியாவின் ஒட்டுமொத்த GER 20.8% ஆக இருந்தபோது, தமிழ்நாடு அதைவிட மிக உயர்ந்த நிலையில் இருந்தது. இந்த வளர்ச்சி, கலைஞர் அரசின் கல்விக் கொள்கைகள் அடித்தட்டு மக்களைச் சென்றடைந்ததன் நேரடி விளைவாகும்.

சமூகநீதித் தளத்தில் இத்திட்டங்கள் ஏற்படுத்திய தாக்கம் அளப்பரியது. இக்காலகட்டத்தில், பட்டியல் இன மாணவர்களின் உயர்கல்வி சேர்க்கையின் கூட்டு ஆண்டு வளர்ச்சி விகிதம் (CAGR) 4.34% ஆக இருந்தது. ஒட்டுமொத்தமாக, பட்டியல் இன (SC) மற்றும் இதர பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினரின் (OBC) மாணவர் சேர்க்கை கணிசமாக அதிகரித்தது. இது, கல்வியின் மூலம் சமூக சமத்துவத்தை உருவாக்கும் திராவிட மாடல் ஆட்சியின் வெற்றிக்குச் சான்றாகும். முனைவர் பட்டப் (PhD) படிப்பில் மாணவர் சேர்க்கை 2010-11-ல் 7,995 ஆக இருந்தது, 2016-17-ல் 29,778 ஆக உயர்ந்தது. இது, உயர்கல்வி விரிவாக்கத்தால் ஏற்பட்ட ஆழமான ஆராய்ச்சி கலாச்சாரத்தைக் காட்டுகிறது.

இறுதியாக, கலைஞர் தலைமையிலான தி.மு.க அரசின் கல்விக் கொள்கைகள், தமிழ்நாட்டின் சமூக-பொருளாதார நிலப்பரப்பில் ஒரு நீடித்த, நேர்மறையான மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன. இலவசக் கல்வி, கிராமப்புறங்களில் கல்லூரிகள், மற்றும் சமூகநீதி அடிப்படையிலான இட ஒதுக்கீடு ஆகியவை இணைந்து, கல்வியை ஒரு சிலரின் சொத்தாக இருந்த நிலையிலிருந்து, அனைவருக்குமான ஒரு சக்திவாய்ந்த கருவியாக மாற்றியுள்ளன.

– தோழர் கவின்துரை

அரசியல் செய்திகள்