தேசிய விருதுகளின் காவி நிழல்: பாஜகவின் அரசியல் ஆயுதமாகிறதா இந்திய சினிமா?

இந்திய சினிமாவின் மிக உயரிய அங்கீகாரமான தேசிய திரைப்பட விருதுகள், கடந்த சில ஆண்டுகளாக, குறிப்பாக பாஜக ஆட்சியின் கீழ், அதன் நம்பகத்தன்மையை முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு இழந்துள்ளன. கலைத்திறனின் உச்சத்தைத் தொட்ட படைப்புகளுக்கு மகுடம் சூட்டிய இந்த மேடை, இன்று ஆளும் கட்சியின் சித்தாந்தங்களைப் பரப்பும் திரைப்படங்களுக்கும், அதன் ஆதரவாளர்களுக்கும் வழங்கப்படும் ஒரு அரசியல் அங்கீகாரமாக மாறிவிட்டதோ என்ற சந்தேகம் பரவலாக எழுந்துள்ளது. 1954-ல் நிறுவப்பட்ட இந்த விருதுகள் முன்பும் சர்ச்சைகளைச் சந்தித்துள்ளன. ஆனால், அவை நடுவர் குழுவின் தனிப்பட்ட ரசனை சார்ந்த விமர்சனங்களாகவே இருந்தன. இன்றைய குற்றச்சாட்டுகளோ, அமைப்பு ரீதியான, சித்தாந்தம் சார்ந்த ஒருதலைபட்ச முடிவுகளை நோக்கியே விரல் நீட்டுகின்றன. 67-வது விருதுகள் முதல் சமீபத்திய விருதுகள் வரை மேற்கொள்ளப்படும் ஒரு ஆய்வு, பாஜகவுடன் சித்தாந்த ரீதியாக இணைந்த திரைப்படங்களும், கலைஞர்களும் திட்டமிட்டு கௌரவிக்கப்படுவதையும், அதே நேரத்தில் விமர்சன ரீதியாகப் பாராட்டப்பட்ட, சமூக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பல சிறந்த திரைப்படங்கள் புறக்கணிக்கப்படுவதையும் வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறது.

69-வது தேசிய விருதுகளில், விவேக் அக்னிஹோத்ரி இயக்கிய ‘தி காஷ்மீர் ஃபைல்ஸ்’ திரைப்படம், ‘தேசிய ஒருங்கிணைப்புக்கான சிறந்த திரைப்படத்திற்கான ‘நர்கிஸ் தத்’ விருதை வென்றது. இது ஒரு பெரும் புயலைக் கிளப்பியது. காரணம், சமூகங்களிடையே ஆழமான பிளவுகளை ஏற்படுத்தி, இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிரான வெறுப்புணர்வைத் தூண்டியதாகப் பரவலாக விமர்சிக்கப்பட்ட ஒரு படத்திற்கு ‘தேசிய ஒருங்கிணைப்பு’ விருது வழங்கப்பட்டது ஒரு அப்பட்டமான முரண்நகையாகவே பார்க்கப்பட்டது. காஷ்மீரி பண்டிட்களின் துயரத்தை ஒருதலைபட்சமாகவும், வரலாற்றுத் திரிபுகளுடனும் சித்தரித்த இந்தப் படத்தை, ஒரு பிரச்சாரப் படம் என்று பலரும் கண்டித்தனர். இத்தகைய சூழலில், ஒரு அரசு ஆதரவு பெற்ற (பிரதமர் பாராட்டு, பாஜக ஆளும் மாநிலங்களில் வரிவிலக்கு) படைப்புக்கு, தேசத்தின் மிக உயரிய விருதுகளில் ஒன்றான தேசிய ஒருங்கிணைப்பு விருது வழங்கப்பட்டது, விருதுகளின் அரசியல்மயமாக்கலின் உச்சகட்டமாக அமைந்தது. இதன் மூலம், சமூக நல்லிணக்கத்திற்குப் பதிலாக, ஒரு குறிப்பிட்ட சித்தாந்தத்தை ஏற்றுக்கொள்வதே தேச ஒருங்கிணைப்பு என்ற புதிய அர்த்தத்தை நிறுவ ஆளும் தரப்பு முயல்வதாகக் குற்றச்சாட்டு எழுந்தது.

71-வது தேசிய விருதுகளில், ‘தி கேரளா ஸ்டோரி’ திரைப்படத்திற்காக சுதிப்தோ சென் சிறந்த இயக்குநராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது, விருதுகளின் மீதான நம்பகத்தன்மையை மேலும் சிதைத்தது. கேரளாவிலிருந்து ஆயிரக்கணக்கான பெண்கள் இஸ்லாத்திற்கு மதம் மாற்றப்பட்டு, பயங்கரவாத அமைப்புகளில் சேர்க்கப்பட்டதாக ஒரு பொய்யான சித்திரத்தை முன்வைத்த இந்தப் படம், கேரள மாநிலத்தின் மீதான திட்டமிட்ட அவதூறுப் பிரச்சாரம் என்று கடுமையாக எதிர்க்கப்பட்டது. இந்தத் தேர்வின் உள்நோக்கத்தை, நடுவர் குழுவிலேயே எழுந்த எதிர்ப்பு பகிரங்கப்படுத்தியது. நடுவர் குழு உறுப்பினர் பிரதீப் நாயர், இது ஒரு “பிரச்சாரப் படம்” என்றும், “கேரளாவைத் தவறாகச் சித்தரிக்கிறது” என்றும் கூறி விருது வழங்குவதை வன்மையாக எதிர்த்ததாக வெளிப்படையாகத் தெரிவித்தார். ஆனால், தனது எதிர்ப்பு நிராகரிக்கப்பட்டதாக அவர் கூறினார். இது, முடிவுகள் “ஒருமனதாக” எடுக்கப்பட்டதாகக் கூறிய நடுவர் குழுத் தலைவர் அசுதோஷ் கவாரிகரின் கூற்றுக்கு முற்றிலும் முரணாக இருந்தது. பரவலாகப் பாராட்டப்பட்ட ’12th Fail’ படத்திற்கு சிறந்த பட விருதை வழங்கி ஒரு நம்பகத்தன்மை முகமூடியை அணிந்துகொண்டு, அதே சமயம் சித்தாந்த ரீதியாக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ‘தி கேரளா ஸ்டோரி’யின் இயக்குநருக்கு விருது வழங்கியது, தரம் எப்படி அரசியல் நலன்களுக்காகப் பலியிடப்படுகிறது என்பதற்கு ஒரு சிறந்த உதாரணமாகும்.

தேசிய விருதுகள் ஒரு குறிப்பிட்ட அரசியல் சார்புடன் வழங்கப்படுகின்றன என்ற குற்றச்சாட்டை, விருது பெற்ற சில கலைஞர்களின் அரசியல் பின்னணி மேலும் வலுப்படுத்துகிறது. இது ஒரு திட்டமிட்ட ஆதரவளிப்பு முறையாக வெளிப்படுகிறது. பாஜக மற்றும் பிரதமர் மோடியின் தீவிர ஆதரவாளரான கங்கனா ரனாவத், 67-வது விருதுகளில் தேசியவாதக் கண்ணோட்டத்தில் எடுக்கப்பட்ட ‘மணிகர்னிகா’ படத்திற்காக சிறந்த நடிகை விருதை வென்றார். பின்னர், அவர் பாஜக சார்பில் போட்டியிட்டு நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். இது கலைத்திறனுக்கான அங்கீகாரத்தை விட, அரசியல் விசுவாசத்திற்கான பரிசாகவே பார்க்கப்படுகிறது.  விவேக் அக்னிஹோத்ரி & பல்லவி ஜோஷி ஆகியோர்பாஜகவின் சித்தாந்தங்களை சினிமாவில் பிரதிபலிப்பதில் முன்னணியில் இருப்பவர்கள். 67-வது விருதுகளில் ‘தி தாஷ்கண்ட் ஃபைல்ஸ்’ படத்திற்காகவும், 69-வது விருதுகளில் ‘தி காஷ்மீர் ஃபைல்ஸ்’ படத்திற்காகவும் இவர்கள் விருதுகளை வென்றனர். அடுத்தடுத்து இவர்களது சித்தாந்தப் படங்களுக்கு விருதுகள் வழங்கப்பட்டது, ஒரு குறிப்பிட்ட அரசியல் நிகழ்ச்சி நிரலுக்கு ஆதரவளிக்கும் கலைஞர்களை ஊக்குவிக்கும் தெளிவான போக்கைக் காட்டுகிறது. 68-வது விருதுகளில், இந்து வீரரின் வரலாற்றைக் கொண்டாடும் ‘Tanhaji’ திரைப்படத்திற்காக சிறந்த நடிகர் விருதை அஜய் தேவ்கன் வென்றார். இவர் பாஜகவிற்காகத் தேர்தல் பிரச்சாரங்களில் ஈடுபட்டவர். ஆளும் கட்சிக்கு ஆதரவான ஒரு நட்சத்திரம், அதன் சித்தாந்தத்துடன் ஒத்துப்போகும் படத்திற்காக விருது பெறுவது இந்த ஆதரவளிப்பு முறையை உறுதி செய்கிறது. இந்த அரசியல் சார்புடைய விருதுகளுக்கு மத்தியில், தனுஷ் (‘அசுரன்’), சூர்யா (‘சூரரைப் போற்று’), மற்றும் அல்லு அர்ஜுன் (‘புஷ்பா’) போன்ற நடிகர்களின் வெற்றிகள் முற்றிலும் தகுதியின் அடிப்படையில் அமைந்தவை. இது, அரசியல் சார்பு என்பது திட்டமிட்டு, சித்தாந்த ரீதியாக ஒத்துப்போகும் குறிப்பிட்ட கலைஞர்களுக்கு மட்டுமே வழங்கப்படுகிறது என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது.

இந்த ஒருதலைபட்சமான முடிவுகளுக்குப் பின்னால் உள்ள முக்கிய காரணம், மத்திய தகவல் மற்றும் ஒளிபரப்பு அமைச்சகத்தால் நியமிக்கப்படும் நடுவர் குழுவின் அமைப்பிலேயே உள்ளது. கடந்த சில ஆண்டுகளாக, இந்த நியமனங்களில் ஆளும் கட்சியின் சித்தாந்தங்களுடன் ஒத்துப்போகும் நபர்கள் இடம்பெறுவது வாடிக்கையாகிவிட்டது.  67-வது நடுவர் குழுவில்’பிஎம் நரேந்திர மோடி’ படத்தில் நடித்தவரும், பாஜக ஆதரவாளருமான மனோஜ் ஜோஷி மற்றும் பாஜக வேட்பாளராகப் போட்டியிட்ட கங்கை அமரன் ஆகியோர் இடம்பெற்றிருந்தனர். 68-வது நடுவர்‘தி கேரளா ஸ்டோரி’ போன்ற பிரச்சாரப் படங்களைத் தயாரித்த விபுல் அம்ருத்லால் ஷா தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார். ‘தி காஷ்மீர் ஃபைல்ஸ்’ விருது பெற்ற 69-வது நடுவர்குழுவில், முன்னாள் பாஜக எம்.பி. பரேஷ் ராவல் போன்றோர் முக்கிய முடிவெடுக்கும் இடத்தில் இருந்தனர். இது ஒரு செல்வாக்குச் சூழல் அமைப்பை (Ecosystem of Influence) வெளிப்படுத்துகிறது. அமைச்சகம் சித்தாந்த ரீதியாக ஒத்துப்போகும் நபர்களை நியமிக்கிறது. அவர்கள் அதே சித்தாந்தத்தைப் பிரதிபலிக்கும் படங்களுக்கு விருது அளிக்கிறார்கள். இதன்மூலம் அரசுக்கு ஆதரவான ஒரு கலாச்சாரச் சூழல் முறையாகக் கட்டமைக்கப்படுகிறது.

அரசியல் சார்பு காரணமாக ஏற்படும் மிகப்பெரிய இழப்பு, கலை மற்றும் சமூக ரீதியாக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த சிறந்த திரைப்படங்கள் புறக்கணிக்கப்படுவது  தான். ஆளும் கட்சியின் சித்தாந்தங்களுக்கு இசைவான பிரச்சாரப் படங்களுக்கு சிவப்புக் கம்பளம் விரிக்கப்படும்போது, விமர்சன ரீதியாகப் பாராட்டப்பட்ட பல படைப்புகள் ஓரங்கட்டப்படுகின்றன.  ‘ஜெய் பீம்’, ‘Article 15’, ‘அசுரன்’ போன்ற திரைப்படங்கள், சாதி மற்றும் அரச வன்முறையின் கோர முகத்தை நேரடியாக எதிர்கொள்கின்றன. ஆளும் கட்சி முன்வைக்கும் ஒன்றுபட்ட இந்தியாவின் பிம்பத்திற்கு சவால் விடுவதால், இந்தப் படங்களின் புறக்கணிப்பு ஒரு கலைரீதியான தவறு மட்டுமல்ல, அது ஒரு சித்தாந்த ரீதியான தேர்வாகும். அதிகார அமைப்புகளைக் கேள்வி கேட்கும் முற்போக்கான, விமர்சனபூர்வமான சினிமா திட்டமிட்டு வடிகட்டி வெளியேற்றப்படுகிறது. இது ஒரு சித்தாந்த சுத்திகரிப்பு ஆகும், அங்கு மாற்றுக்குரல்கள் தேசிய மேடையிலிருந்து அகற்றப்படுகின்றன.

சர்ச்சைக்குரிய பிரச்சாரப் படங்களுக்கு விருது வழங்குவது, பாஜகவுடன் தொடர்புடைய கலைஞர்கள் மற்றும் நடுவர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பது, மற்றும் சமூக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த திரைப்படங்களைப் புறக்கணிப்பது என அனைத்தும் ஒரே திசையை நோக்கியே சுட்டிக்காட்டுகின்றன. அதாவது  தேசிய திரைப்பட விருதுகளை, பாஜக அரசு தனது அரசியல் அதிகாரத்தையும் சித்தாந்தத்தையும் உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளும் ஒரு கருவியாக மாற்றி வருகிறது.  விருதுகள் இனி சினிமாவை மட்டும் பற்றியது அல்ல. அவை தேசத்தின் கலாச்சாரக் கதையாடலுக்கான ஒரு போர்க்களமாக மாறிவிட்டன. இந்தச் சரிவை மாற்றியமைக்க, திரைப்படத் துறை, கலாச்சார விமர்சகர்கள், மற்றும் பொது மக்கள் ஒன்றிணைந்து, நடுவர் குழுத் தேர்வு முறையில் வெளிப்படைத்தன்மையைக் கோர வேண்டும். இந்தியாவின் மிக உயரிய சினிமா அங்கீகாரத்தின் கௌரவத்தையும், நேர்மையையும் மீட்டெடுப்பது, இந்திய சினிமாவின் பன்முகத்தன்மையையும், சுதந்திரத்தையும் காப்பாற்றுவதற்கு அவசியமாகும். இல்லையெனில், வெள்ளித்திரை, காவி நிழலில் இருந்து மீள முடியாமல், தனது உண்மையான ஒளியை என்றென்றைக்குமாக இழந்துவிடும் அபாயம் உள்ளது.