துணை குடியரசுத் தலைவரின் விலகல்: மௌனம் ஏன் கேள்விகளை எழுப்புகிறது?

ஜூலை 21, 2025 அன்று, துணை குடியரசுத் தலைவர் ஜெகதீப் தன்கர் திடீரென தனது பதவியை ராஜினாமா செய்தார். உடல்நலக் காரணங்களுக்காக அவர் விலகியதாகக் கூறப்பட்டாலும், இந்தச் செயல் பொது வாழ்க்கையிலிருந்து அவர் முற்றிலும் விலகிவிட்டதால் பல கேள்விகள் எழுந்துள்ளன.

இந்தியக் குடியரசின் இரண்டாவது மிக உயர்ந்த அரசியலமைப்பு பதவியில் இருப்பவர், எந்தவித விளக்கமும் அல்லது அவரது உடல்நலம் குறித்த விவரங்களும் இல்லாமல் ராஜினாமா செய்வது அவ்வளவு சாதாரணமானதல்ல. தன்கரின் முந்தைய செயல்பாடுகளைப் பார்க்கும்போது இந்த மௌனம் மேலும் சந்தேகத்தை ஏற்படுத்துகிறது. மேற்கு வங்க ஆளுநராகவும், பின்னர் துணை குடியரசுத் தலைவராகவும் அவரது பதவிக்காலம் எப்போதும் வெளிப்படையானதாகவும், துடிப்பானதாகவும் இருந்தது. அவருக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர் கூட, அவரது திடீர் மௌனத்தைப் பார்த்து வியப்படைகிறார்கள்.

வெளிப்படைத்தன்மை ஜனநாயகத்தின் அடிப்படை

ஒரு தனிநபரின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை குறித்த தேவையற்ற ஆர்வம் இதுவல்ல. நாட்டின் இரண்டாவது மிக உயர்ந்த அரசியலமைப்பு பதவியில் உள்ள ஒருவரின் நலன் பொது நலன் சார்ந்த ஒரு விஷயம். மற்ற ஜனநாயக நாடுகளில், அரசியல் தலைவர்களுக்கு உடல்நலக் குறைவு ஏற்பட்டால், ஊகங்களைத் தவிர்க்கவும், நம்பிக்கையைப் பேணவும் அரசுகள் முறையாக அறிக்கைகளை வெளியிடுகின்றன. ஆனால், இந்தியாவில், வெளிப்படைத்தன்மை இல்லாதது ஒரு சாதாரணமாகிவிட்டது. இது ஒரு இயல்பான விஷயம் என அரசு இதை கருதக்கூடாது.

ஜனநாயகத்தில் வெளிப்படைத்தன்மை என்பது ஒரு விருப்பத்தேர்வு அல்ல – அது பொறுப்புக்கூறலின் அடித்தளம். மௌனத்திற்குப் பின்னால் ஒளிந்து கொள்வது, மக்களுக்குத் தெரிந்துகொள்ளும் உரிமையை அவமதிப்பதாகும். மேலும், அது அந்த பதவியின் கண்ணியத்தையும் குறைக்கிறது.

சமீபத்திய அரசியல் வரலாறு நமக்குக் கற்பிப்பது என்னவென்றால், “உடல்நலக் காரணங்கள்” என்பது பெரும்பாலும் ஆழமான பிளவுகளை மறைக்கும் ஒரு சொல்லாகும். இந்த வேறுபாடுகள் ஆளும் கட்சியுடனான கருத்து வேறுபாடுகள், வரவிருக்கும் சர்ச்சைகள் அல்லது சமரசம் செய்ய முடியாத கருத்து வேறுபாடுகளாக இருக்கலாம். துணை குடியரசுத் தலைவர் உண்மையில் குணமடைந்து வருகிறார் என்றால், ஒரு எளிய சுகாதார அறிக்கையே போதும். அது இல்லாதது, அவர் அண்மையில் வகித்த பதவிக்கும், உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயகத்தின் குடிமக்களுக்கும் ஒரு தீங்கான செயலாகும்.

இத்தகைய விஷயங்களை மூடிமறைப்பது, அரசியலமைப்பின் மிக உயர்ந்த பாதுகாவலர்களில் ஒருவர் ஏன் தனது பதவியைக் கைவிட்டார் என்பதைத் தெரிந்துகொள்ளும் பொதுமக்களின் உரிமையை மறுப்பதாகும். நம்பகமான விவரங்கள் இல்லாமல், இது உண்மையிலேயே ஆரோக்கியக் காரணங்களுக்காக எடுக்கப்பட்ட நேர்மையான முடிவா, அல்லது அரசியல் அழுத்தத்தின் கீழ் கட்டாயப்படுத்தப்பட்ட விலகலா என்ற சந்தேகம் நிலவுகிறது.

நிறுவனங்களின் மீதான மக்களின் நம்பிக்கை குறைதல்

தன்கரின் விலகல், நிறுவனங்களின் சட்டப்பூர்வத்தன்மையில் ஒரு நெருக்கடியை எடுத்துக்காட்டுகிறது. ஒரு நாடாளுமன்ற ஜனநாயகத்தில், எந்தவொரு அரசியலமைப்பு பதவியும் அலங்காரமானது அல்ல, குறிப்பாக இந்திய துணை குடியரசுத் தலைவரின் பதவி. ராஜினாமா முற்றிலும் உடல்நலக் காரணங்களுக்காக இருந்தால், தேசத்திற்கு வெளிப்படையாகச் சொல்லப்படட்டும். அப்படி இல்லை என்றால், உண்மை, எவ்வளவு அசௌகரியமானதாக இருந்தாலும், வெளிச்சத்திற்கு வரட்டும்.

தங்கள் பிரதிநிதிகளும், உயர் அரசியலமைப்பு பதவிகளில் உள்ளவர்களும் தங்கள் கடமைகளைச் செய்யக்கூடிய நிலையில் உள்ளார்களா என்பதைப் பற்றிய பரந்த தகவலையாவது அறிய குடிமக்களுக்கு உரிமை உண்டு. இத்தகைய மௌனத்தை சாதாரணமாகக் கருதுவது, வெளிப்படைத்தன்மை இல்லாததை இயல்பாக்குவதாகும், இது ஜனநாயக கலாச்சாரத்தை பலவீனப்படுத்துகிறது.

உயர் பதவிகளில் உள்ளவர்களின் அதிகாரம் சட்ட விதிகளால் பாதுகாக்கப்படலாம், ஆனால் அது மட்டும் போதாது. ஜனநாயக அதிகாரம், தொடர்ச்சி மற்றும் விதிகளைப் பின்பற்றுவதிலும் நிலைபெற்றுள்ளது. தலைவர்கள் எப்படி பொதுப் பதவிகளை ஏற்கிறார்கள், அதை விட்டு விலகுகிறார்கள் என்பதில் உள்ள தெளிவு, நிறுவனங்களை நம்பகமானதாக மாற்றுகிறது.

நம்பகமான மற்றும் நிலையான ஜனநாயகங்கள், இத்தகைய நிச்சயமற்ற தன்மையைத் தவிர்க்க, தெளிவான மரபுகளை உருவாக்கியுள்ளன. சில நாடுகள், உயர் பதவியில் உள்ளவர்கள் தங்கள் மருத்துவ அறிக்கைகளை வெளியிடவும், அவர்கள் ஏன் வேலையில் இல்லை என்பதை விளக்க வேண்டும் என்றும் எதிர்பார்க்கின்றன. பல நாடுகளில், மூத்த அரசியல்வாதிகள் தாங்கள் பதவி விலகுவது குறித்து செய்தியாளர் சந்திப்புகளை நடத்தி, அது ஜனநாயகத்தின் புதுப்பித்தலுக்கான சேவை என்று கூறுகின்றனர். மன்னராட்சி முறையில்கூட, பதவி விலகல்கள் கவனமாக திட்டமிடப்பட்டு, வெளிப்படையான ஒரு செயல்முறையாக குடிமக்களுக்கு அறிவிக்கப்படுகின்றன.

இந்த நிகழ்வு, அதிகாரத்தில் உள்ளவர்களின் அதிகாரப் போராட்டங்கள், பயனற்ற நிலை அல்லது அதிருப்தி போன்ற பல கேள்விகளை எழுப்புகிறது. ஒரு தெளிவான விளக்கம் இல்லாததால், தன்கரின் ராஜினாமா குறித்த பல்வேறு ஊகங்கள் பொது மற்றும் ஊடகக் கதைகளில் இடம்பிடித்து விட்டன. இதில் எதையும் சரிபார்க்க முடியாது, ஆனால் அனைத்தும் பரவிவிட்டன.

குடிமக்கள் ஒரு நாடகத்தின் பார்வையாளர்கள் அல்ல, அதில் வெளியேறுதலும் நுழைவதும் விருப்பப்படி எழுதப்படலாம். ஜனநாயகத்தை நடத்துவதில் அவர்களுக்கு ஒரு பங்கு உள்ளது. பதவியில் இருப்பவர்கள் விளக்கமில்லாமல் விலகும்போது, பொறுப்புக்கூறல் உறவு அரசியல் தலைமைக்கு மட்டுமே, மக்களுக்கு அல்ல என்று அது மறைமுகமாக உணர்த்துகிறது. இந்த தலைகீழ் மாற்றம், எந்த தனிப்பட்ட சர்ச்சையையும் விட ஜனநாயக கலாச்சாரத்தை அதிகம் சேதப்படுத்துகிறது.

தன்கரின் இந்த மௌனம், வரலாற்றின் பதிவில் நிரப்ப முடியாத ஒரு இடைவெளியை விட்டுச் செல்கிறது. ஒவ்வொரு விளக்கப்படாத விலகலும், எதிர்கால தவிர்ப்புகளுக்கு ஒரு முன்னுதாரணமாக மாறுகிறது. ஜனநாயகங்கள் சுதந்திரமான தேர்தல்களில் மட்டும் அல்ல, அவற்றின் நிறுவனங்கள் எப்படி செயல்படுகின்றன என்பது குறித்த ஒருங்கிணைந்த கதைகளிலும் தங்கியுள்ளன. ஒரு பகுத்தறிவு மற்றும் நம்பகமான விளக்கம் இல்லாமல், ஜனநாயகக் கதை துண்டுபட்டு, அந்த அமைப்பை தொடர்ந்து நம்ப வேண்டியவர்களின் நம்பிக்கையும் சிதைந்து போகிறது.