தமிழ்நாடு, இந்தியாவின் தென்முனையில் அமைந்துள்ள மாநிலம். இது வெறும் புவியியல் அமைப்பால் மட்டுமல்லாது, அதன் நீண்ட நெடிய அரசியல் மற்றும் சமூகப் பாரம்பரியத்தினாலும் தனித்து நிற்கிறது. முதல் படத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளபடி, தென்இந்தியாவின் முதல் சாதி ஒழிப்புப் போராளியான அயோத்தி தாசர் மற்றும் இரட்டைமலை சீனிவாசன் போன்றோரின் காலத்திலேயே சாதியை எதிர்த்த மரபைக் கொண்ட மாநிலம் இது. இவர்களைத் தொடர்ந்து சி. நடேசனார், பிட்டி தியாகராயர், டாக்டர் தராவட் மாதவனார், பனகல் அரசர், முத்தையா, எம்.சி. இராஜா, என். சிவராசரர், அன்னை மீனாம்பாள், எல்.சி. குருசாமி, சகஜானந்த சுவாமிகள் எனப் பலர் இந்த மரபை முன்னெடுத்துச் சென்றிருக்கின்றனர்.
சமூக நீதிப் புரட்சியின் விதைகள்
வகுப்புவாரிப் பிரதிநிதித்துவம், பெண்களுக்கு வாக்குரிமை, பெண்களுக்கு அரசியலில் பிரதிநிதித்துவம் போன்ற திட்டங்கள் நம் நாட்டிற்கே முன்னோடியாக, ஆங்கிலேயர் காலத்திலேயே (நீதிக்கட்சி ஆட்சியில்) இங்கு கொண்டுவரப்பட்டன. இதுவே தமிழ்நாட்டின் சமூக நீதிக் களத்தின் அடித்தளம்.
இதை மேலும் ஆழப்படுத்தியவர் பெரியார். அவரது வருகை அரசியல் மற்றும் சமூகத் தளத்தில் அதிரடி மாற்றத்தை உருவாக்கியது. சாதி, மதம், கடவுள், பார்ப்பனர் என அனைத்தையும் கேள்விக் குறியாக்கி, புதியதொரு சமூகக் கலக்கத்தை ஏற்படுத்தினார். உறங்கிக் கிடந்த தமிழ் மக்களின் மனதில் ஒரு புதிய நெருப்பை அவர் பற்றவைத்தார். சமரசம் கூடாது என்று எண்ணி தேர்தலைப் புறக்கணித்து, சாதாரண மக்களுக்கும் புரியும் இயக்க அரசியலாக அதை முன்னெடுத்தது, அந்த சமூக சீர்திருத்தக் கனலைக் கொழுந்துவிட்டு எரியச் செய்தது.
முன்னோடியான அரசியல் கட்டமைப்பும் சவாலும்
இரண்டாவது படத்தில் கேட்கப்பட்டுள்ள கேள்வி ஆழமானது: “நீண்ட நெடிய அரசியல் பாரம்பரியம் கொண்ட முன்னோடியான அரசியல்படுத்தப்பட்ட மாநிலமாக இருந்த தமிழ்நாடு தவறியது எங்கே?”
சமூக நீதி, சுயமரியாதை, பகுத்தறிவு போன்ற அடிப்படைகளில் கட்டப்பட்ட தமிழகத்தின் அரசியல், ஒரு காலத்தில் இந்தியாவிற்கே வழிகாட்டியது உண்மை. ஆனால், இந்த நீண்ட பாரம்பரியமும் முன்னோடித் திட்டங்களும் இருந்தும், நாம் சில முக்கியமான பகுதிகளில் சவால்களை எதிர்கொள்கிறோம்.
- சாதி மற்றும் ஏற்றத்தாழ்வுத் தொடர்ச்சி: சாதி ஒழிப்புப் போராட்டத்தின் பிறப்பிடமாக இருந்தும், இன்னமும் தமிழ்நாட்டின் கிராமப்புறங்களிலும், நகர்ப்புறங்களிலும் சாதி சார்ந்த வன்முறைகளும், ஏற்றத்தாழ்வுகளும் நீடிக்கின்றன. அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் கிடைத்தபோதிலும், அடித்தட்டு மக்களின் பொருளாதார நிலை மற்றும் சமூகப் பாதுகாப்பு கேள்விக்குறியாகவே உள்ளது.
- அரசியலின் மைய நீரோட்டம்: இயக்க அரசியலால் சாமானியனையும் அரசியல்படுத்திய தமிழகத்தில், கடந்த சில தசாப்தங்களில் தலைமையின் ஆளுமை மற்றும் பிரபல பிம்பங்களின் அரசியல் (Cult of Personality) ஓங்கியுள்ளது. இதனால், பெரியாரின் பகுத்தறிவு, அண்ணாவின் கடமை-கண்ணியம்-கட்டுப்பாடு, கலைஞரின் சமூக ஈடுபாடு போன்ற ஆழமான சித்தாந்தங்களை விட, கவர்ச்சியான வாக்குறுதிகள் மற்றும் உணர்ச்சிப்பூர்வமான அரசியலே சில நேரங்களில் மேலோங்கி நிற்கிறது.
- அடிப்படைப் பொருளாதாரப் பிரச்சினைகள்: தமிழகம் கல்வி மற்றும் சுகாதாரத்தில் முன்னேறியிருந்தாலும், சமமான பொருளாதார வளர்ச்சி, வேலைவாய்ப்புப் பெருக்கம், மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு போன்ற நவீன சவால்களை எதிர்கொள்வதில் சறுக்கல்களைக் காண்கிறது.
- ஊழல் மற்றும் நிர்வாகச் சீர்கேடுகள்: நீண்ட அரசியல் பாரம்பரியம் கொண்ட எந்த மாநிலத்தையும் போலவே, தமிழ்நாடும் ஊழல் மற்றும் நிர்வாகச் சீர்கேடுகளின் சவாலை எதிர்கொள்கிறது. இது, சமூக நீதிக் கொள்கைகளால் கிடைக்கும் பலன்கள் உண்மையான பயனாளிகளைச் சென்றடைவதைத் தடுக்கிறது.
- தமிழ்நாடு ஒரு சாதனைப் படைத்த மாநிலம். அதன் அரசியல் பாரம்பரியம் வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. முன்னோடியாக இருந்த இந்த மாநிலம் எங்கே தவறியது என்ற கேள்வியானது, தமிழ் மக்களுக்கான ஒரு சுயபரிசோதனையாகவே இருக்க வேண்டும். அரசியல் சித்தாந்தங்களின் வீரியம் குறைந்து, நடைமுறைச் சிக்கல்கள் கூடிவிட்ட இன்றைய சூழலில், அயோத்தி தாசர், இரட்டைமலை சீனிவாசன், பெரியார் போன்றோர் விதைத்த பகுத்தறிவு, சமூக நீதி, சமத்துவம் ஆகிய அடிப்படைகளை மீண்டும் வேரூன்றச் செய்வதே, இம்மாநிலம் தனது இழந்த முன்னோடித் தகுதியை மீட்டெடுக்கவும், எதிர்காலச் சவால்களைச் சந்திக்கவும் ஒரே வழியாகும்.
தமிழ்நாட்டின் அரசியல் பயணம்: இயக்கங்களின் எழுச்சி முதல் விசிறி ஆதிக்கம் வரை
தமிழ்நாட்டின் அரசியல் வரலாறு, வெறும் கட்சிகளின் போட்டியல்ல; அது திராவிடம், பொதுவுடைமை, தலித்தியம், தமிழ்த் தேசியம் எனப் பல்வேறு சித்தாந்தங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட இயக்கங்களின் வரலாறு. காங்கிரசு, நீதிக்கட்சி, சுயமரியாதை இயக்கம், திராவிடர் கழகம், திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், பொதுவுடமைக் கட்சிகள், தலித் இயக்கங்கள் எனப் பல கடந்த நூற்றாண்டில் இங்கு நீங்கா இடம்பெற்று, அவற்றின் பலனைத்தான் நாம் இன்றும் அனுபவிக்கிறோம்.
திராவிட இயக்கத்தின் கருத்தியல் அலைகள்
இனம், மொழி, நிலம் கடந்த நெகிழ்வான சமத்துவ அடையாளமாக திராவிடம் உருவானது. கருஞ்சட்டைப்படை பெருகியது. திராவிட இயக்கப் பத்திரிகைகளான குடிஅரசு, திராவிட நாடு, முரசொலி, நம் நாடு ஆகியவை பார்ப்பனப் பழமைகளை எள்ளி நகையாடின. பெரியார் சித்திரபுத்திரன் என்ற பெயரில் எழுதிய கூர்மையான உரையாடல்கள், அண்ணா உலக நடப்புச் செய்திகளான ஜோசஃப் ஸ்டாலின், மார்ட்டின் லூதர் கிங் பற்றி எழுதிய கட்டுரைகள் எனத் திராவிட இயக்கம் அறிவுத் தளத்திலும் கோலோச்சியது.
பெரியாரின் போராட்டங்களின் அனல், அண்ணா, கலைஞர் போன்ற தலைவர்கள் உருவாகக் காரணமாக அமைந்தது. பத்திரிகை முதல் சினிமா வரை, கவிதை முதல் கட்டுரை வரை, நாடகம் முதல் தெருமுனைக் கூட்டம் வரை திராவிட இயக்கச் சித்தாந்தங்கள் பரப்பப்பட்டன. கலைஞரின் எழுச்சிமிக்க வசனங்களான, “ஓடி வந்த இந்த பெண்ணுக்கு நீ தேடி வந்த கோழை நாடு உதவுமா?” போன்றவை மக்களிடையே உணர்ச்சியைத் தூண்டியது. சலூன் கடைகளிலும், டீக்கடைகளிலும் சாமானியர்களால் பேசப்பட்டு வளர்ந்த இயக்கம் திராவிட இயக்கம்.
இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டமும் மாணவர்களின் எழுச்சியும்
இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம், தமிழ்நாட்டில் ஆரிய-இந்தி கலாச்சாரத்துக்கு எதிரான ஒரு குறியீடாக மாறியது. இந்த எதிர்ப்பு தொடங்கி பல்வேறு தமிழர் நலப் போராட்டங்கள் வெடித்தன. தாளமுத்து நடராசன், சின்னசாமி என இந்திப் போர்களில் பலர் பலியாயினர்.
தி.கவிலிருந்து தி.மு.க பிரிந்தபோது, மாணவர்களின் ஆதரவு அதற்குப் பக்கபலமாக இருந்தது. மூன்றாவது இந்திப் போராட்டம், தமிழ்நாட்டில் காங்கிரஸின் ஆட்சியைத் தூக்கியெறிந்தது. இத்தகைய வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க போராட்டங்கள், தமிழக இளைஞர்கள் மத்தியில் பெரும் பொறுப்பையும் விழிப்புணர்வையும் ஏற்படுத்தியது. ஜல்லிக்கட்டுப் போராட்டம் போன்றவை, எந்தத் தலைமையையும் நம்பாமல் காலத்துக்குக் காலமாய் நிற்கக்கூடிய போராட்டத்தின் வீரியத்துக்கு உதாரணமாகும்.
மாற்றம் எங்கே நிகழ்ந்தது? விசிறிப் படைகளின் ஆதிக்கம் (Hero-Worship)
சமூகம், கல்வி, பொருளாதாரம் என மற்ற மாநிலங்களைவிட முன்னோடியான மாநிலமாக இருந்த தமிழ்நாட்டில், இன்று மந்தமான மதத் தன்மை கொண்ட ரசிகர்கள் படை (விசிறிப் படை) எப்படி உருவானது? இங்கேதான் அரசியல் பாரம்பரியத்தின் வீரியம் குறைந்தது.
நாடகம், சினிமா ஆகியவற்றைத் தன் பிரசார ஆயுதமாகக் கையில் எடுத்தது தி.மு.க தான். அன்றைய காலத்திற்கு முன்னோடியான கருத்துக்களைத் தெரிவித்தாலும், பிற்காலத்தில் அது கருத்தியலைக் குறைத்துவிட்டு பிம்பத்தை வைத்து வாக்கு சேகரித்தது. ஆனால், அந்த கருத்தியலற்ற பிம்பமே தலைமைக்கு வந்தபோதுதான் சிக்கல் உச்சத்தை அடைந்தது.
அண்ணாவைப் போல் கலைஞர் அரசியல் தெரிந்து கருத்தியல் பேசினார். ஆனால் எம்.ஜி.ஆர். கூட்டத்தைச் சேர்க்கவில்லை. திரையில் காணும் வசனம், காட்சியைக் கொண்டே அவர் ரசிகர்வெறியை அறுவடை செய்தார். பின்னாளிலும், சினிமாக்காரர்களுக்கு அது ஒரு வழிமுறையாகிவிட்டது. வெறுமனே விளம்பரமும், மக்களால் அரசியல்படுத்தப்படாத அரசியலும் இங்கு முன்னுரிமை பெற்றது.
இதற்கு அம்பேத்கர் அவர்கள் கூறிய கூற்று ஒரு முக்கியமான எச்சரிக்கை:
“அரசியலில், ஒருவரை மிகைப்படுத்தி வணங்குவது (Hero-worship) என்பது சீரழிவை நோக்கிய உறுதியான பாதை”
“பக்தியும் அல்லது ஒருவரை மிகைப்படுத்தி வணங்குதலும் ஆன்மாவின் மீட்புக்கான பாதையாக மதத்தில் இருக்கலாம். ஆனால், அரசியலில் பக்தியும் அல்லது ஒருவரை மிகைப்படுத்தி வணங்குதலும் சீரழிவுக்கும், இறுதியில் சர்வாதிகாரத்திற்கும் இட்டுச் செல்லும் ஒரு உறுதியான பாதை.”
தமிழ்நாட்டில், கருத்தியல் இயக்கங்கள் வலுப்பெற்றிருந்த காலத்தில் மக்கள் சித்தாந்தத்தைப் பின்பற்றினர். ஆனால், சினிமா மற்றும் நட்சத்திரங்களின் ஆளுமையால் அரசியல் கவரப்பட்டபோது, அவர்கள் தலைவர்களைக் கடவுளாகவும், தங்களை விசிறிகளாகவும் மாற்றிக்கொண்டனர்.
சுயமரியாதை, பகுத்தறிவு ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்ட அரசியல், உணர்ச்சி மற்றும் பிம்பத்தை மட்டுமே அடிப்படையாகக் கொண்ட அரசியலாக மாறிய இடத்திலேயே, தமிழ்நாடு தனது நீண்ட அரசியல் பாரம்பரியத்தின் கூர்மையைத் தற்காலிகமாக இழந்தது. முன்னோடியான மக்கள் இயக்கங்கள் இருந்தும், விசிறிப் படைகளின் ஆதிக்கத்திற்குப் பின்னால் செல்வது, தமிழக அரசியல் சிந்தனைக்கு ஒரு பெரிய சவாலாகவே உள்ளது.
அரசியல் செய்திகள்
